Ова е претстава која зборува за љубовта, истражена преку нејзиниот контраст – војната – сместена во интимниот простор на домот и поширокиот контекст на татковината.

Темата е универзална, какво што треба да биде и самото театарско дело – универзално… за истото несомнено да разбуди силен интерес каде и да се изведе низ светот денес. Војната, насилството, агресијата и смртта ја доминираат позадината, прикажани како вознемирувачки но апсолутно нормални, секојдневни појави.

Двајцата ликови, длабоко погодени од хаосот на војната, тонат во делириум, нивните животи се доведени до работ на психолошки колапс.

Стилот на хиперреализам ја зазема сцената, со креативниот тим кој ги прикажува ужасите на војната на суров, директен и бескомпромисен начин.

Претставата открива многу контрасти поврзани со љубовта, но самата љубов никаде не се пронаоѓа. Самиот збор никогаш не се изговара, ниту се прикажува во односот на ликовите. Наместо тоа, делото нуди силно предупредување за кревката состојба на овој брачен пар, проголтани од лудилото на војната и безбројните жртви кои ги остава зад себе.

Среде темнината на оваа вознемирувачка тема, низ целата претстава провејува елемент на хумор. Апсурдноста на ситуациите, маестрално изградена од авторот, ги отсликува влошените ментални состојби на ликовите. Но овој хумор е суптилен, реалистичен и лесен – никогаш наметлив или агресивен, за разлика од сеприсутното насилство на војната.

Оваа претстава – од продукциски аспект – е создадена да се изведува низ различни театри ширум светот, при што секоја изведба се одвива во различен простор. Во својата суштина, оваа претстава претставува подвижен, номадски театар – патувачка продукција што својот дом го наоѓа каде и да се одигра.

Театар Вортекс

Автор : според Ежен Јонеско

Режисер : Ѓорѓи Ризески

Актерска екипа : Никола Милошевски .Јана Вељановска

Композитор : Алмир Бајрамоски

Кореограф : Сања Русеска

Костимограф : Кети Пауновска Стевковска

Дизајн на плакат : Мартин Милошевски

Фотографија : Александар Арсовски